Yaşamış insan sayısı kadar “Aşk” tanımı yapılabilir desem abartmış olur muyum? Yüzlerce çeşidi varken üstelik. Allah aşkı, evlat aşkı, doğa aşkı, müzik aşkı, platonik aşk, sahte aşk, gerçek aşk(!)… içlerinden en acısı, en heyecanlısı, en zoru, en kolayı, en çıkmazı, bazıları için en berbatı veya en güzeli, görünce akla ilk gelen aşk. Hadi bu hafta aşk üzerine konuşalım. Geçen hafta, sözü çocuklara bırakmıştık, şimdi de sözü Aşk’a bırakalım istiyorum. Dile gelen “Aşk” bakalım bize neler söyleyecek; 

Doğmakla ölmek gibi bebek için son olan doğum, bizim için yeni; bizim için son olan ölüm, belki de ölen için yeni… Bilmiyoruz, bildiğimiz bir şey var onu da yapmıyoruz. Sonun hakkını vermek, dün ve yarından bağımsız... İşte o zaman; yaşam (an)lam kazanırken, doğru zamanı bekleyen toprak gibi; ölüm, sadece gülümseten bir kavrama dönüşecek…

Sevgili anne ve babalar, tekrarlıyorum; Kendi Çocukluğundan Uzaklaşan, Kendi
Çocuğundan Uzaklaşır!

Sağlık, huzur ve mutluluk anlamın yüklendiği devamında toplum, aile ve çocuk kelimelerini bir araya getirerek “Mavi Taç” isimli sosyal girişim adından epeyce söz ettiriyor bu aralar. Bir avuç cesur insan ekonomik imkanları kısıtlı aile ve çocuklar için bir sivil toplum örgütü oluşturarak beş yıldır Samsun’dan tüm ülkeye hizmet vermektedir.

Elif Su değil de, siz olsanız ne yapardınız?  

Büyüleyici güzellikte orman manzarası izleyen kişi bir ressam ise; ne muhteşem tablolar yapacağını düşünür, bu kişi bir yazar ise; mükemmel romanlar yazabileceğine odaklanır, müzisyen ise besteler yapmak ister, bu kişi bir marangoz ise bu güzelliğe bakarken ne kadar da çok kereste olduğu düşüncesine kapılır. 

Haliyle boşanmak sorun mu, çözüm mü, fırsat mı, şeklinde değiştirmek gerekir soruyu aslında. Soruna nereden (ressam, yazar, müzisyen, marangoz) baktığımız değiştirecektir cevabı. Bu duyguya gelen bireylerin kendi hallerine kalabilmeleri durumunda sağlıklı bir boşanma süreci çözümdür aslında,belki de evliliğin daha sağlıklı devam edebilmesi için bir FIRSAT, kim bilir.   

 “Aile ve çocuklarla” çalışan tüm kurumlar daha güçlü, daha özel, daha önemli konuma getirilmelidir. 

Doğru olan, taraflar mahkemede yüz yüze gelerek iyice birbirlerini yıpratmadan, çocuklar da bu olumsuz süreçten payını almadan, çiftler boşanacaksa dahi bu süreci sağlıklı bir biçimde atlatmaları hususunda uzmanların tüm aile bireylerine mesleki anlamda destek olmasıdır. Avrupa Birliği üye ülkelerinde ve diğer gelişmiş ülkelerde ki mevcut uygulamaların bu yönde olduğu, uzlaştırıcı ve ya danışmanlık sistemi gibi ama ülkeden ülkeye farklılık gösteren ve kesinlikle koruyucu-önleyici hizmetler sunan uygulamaların varlığı bilinmektedir. Ülkemizde sosyal hizmet uzmanı/sosyal çalışmacı, rehber öğretmen ve psikolojik danışman ile psikologun yan yana çalışabildiği tek kurumdur aile mahkemeleri. Böyle bir potansiyel varken değerlendirilmeli ve mahkemeler uzmanlardan yeterince faydalanmalıdır. Aynı kanunun ilgili diğer maddelerini irdelediğimizde psikososyal sorunlar çerçevesinde makro düzeyde koruyucu ve önleyici başka birçok fırsat olduğu ortadır.

Her şeyi bilinçli olarak kendi iradesi dahilinde yapandır. 

Sosyal terapiyi diğerlerinden ayıran önemli ölçütlerden biri; bireyi çevresi içinde ele alır ve sistem yaklaşımı ile birlikte herhangi bir psikolojik, ruhsal, klinik veya farmakolojik yaklaşım geliştirmeden bireyin içinde doğup büyüdüğü ve varolduğu sistemle karakteristik olarak çatıştığı, kendisini huzursuz hissettiği, tükenmiş duyguların yoğunlaştığı, kararsızlıklar yaşadığı, tercihlerinden emin olamadığı, başkalarına göre hayatını şekillendirdiği, kısacası aslında bireyin kendisinin değilde içinde varolduğu sistemin ön gördüğü kişi olarak hayatına devam etmek zorunda kaldığı ve bu nedenle sorunlarıyla başetme kapasitesinin zayıfladığı anlarda kişi patoloji geliştirtmeden koruyucu ve önleyici olarak devereye geren tedavi modelidir.